Vorig jaar legde corona de wereld, en dus ook die van de topsporters, in één klap plat. De Olympische Spelen in Tokio werden met een jaar uitgesteld. Voor twee collega’s van Sportbedrijf Arnhem, die ervan dromen hun Olympische debuut te maken, pakte het seizoen totaal anders uit. Hoe hebben zij hun sportjaar beleefd? We vroegen het Corinne Nugter (Nederlands kampioen discuswerpen) en Joanne Koenders (keepster nationale waterpoloteam).
Joanne en het hele waterpoloteam stonden vorig jaar op het punt naar het Olympisch kwalificatietoernooi in Italië af te reizen, toen die door de corona-uitbraak abrupt werd afgelast. Een domper! “Tijdens de eerste lockdown mochten we niet trainen met het team. Online krachttrainingen volgden en het badpak ruilde ik in voor de spinning- en racefiets. Als topsporter word je in coronatijd extra creatief. Bij de kwalificatie in januari dit jaar is het toch gelukt ons te plaatsen voor Tokio."
Joanne geeft zwemles op De Grote Koppel en Valkenhuizen. “Ik werk geen vast aantal uren, maar word ingepland als ik beschikbaar ben, ook voor andere taken. Vaak werk ik dan in het weekend of korte uurtjes na een trainingsdag. Die flexibiliteit is heel prettig en ik ben erg blij dat het kan! Het is leuk en afwisselend werk.”
Die creativiteit in coronatijd is ook wat Corinne heeft ervaren: "Ik woon in Arnhem in een complex met andere topsporters en bouwde mijn kamer om tot een krachthonk. M’n bed paste er nog net bij! De werptrainingen deed ik op een veld achter ons huis." Als ze niet aan het trainen is, werkt ze als verenigingsondersteuner bij omnisportvereniging RSVV in de wijk Vredenburg. “Binnen mijn werk probeer ik zoveel mogelijk mensen in beweging te krijgen bij de vereniging of via projecten die we vanuit Sportbedrijf Arnhem draaien. Het voordeel aan mijn werk is dat ik het redelijk makkelijk om mijn sport heen kan plannen, waardoor het goed te combineren is. Het sporten is voor mij een soort full-time baan, dus het is fijn dat ik de ruimte heb om het werk daar op af te stemmen.”
Opvallend is dat beide atleten de wedstrijdloze leegte vorig jaar hebben aangegrepen om zich te laten opereren aan een langslepende blessure. Corinne: "Het was nu of nooit. Met het vooruitzicht dat er voorlopig geen wedstrijden zouden zijn, heb ik me aan mijn elleboog laten opereren. In dat opzicht was het coronajaar dus gunstig en gaf het extra tijd voor rust en herstel. Gelukkig kan ik nu weer trainen op Papendal. Het gaat goed, de afgelopen maanden stonden vooral in het teken van opnieuw opbouwen en vanuit hier wil ik weer terugkeren op mijn niveau en het liefst er nog een schepje bovenop doen.”
Joanne: "Vier jaar lang kampte ik met een heupblessure die me beperkte bij alles wat ik deed. Ik koos ervoor om een pittige heupoperatie te ondergaan. De arts gaf me weinig kans om op niveau terug te keren. Dat gaf me juist extra motivatie om hard te werken! Ik ben nog niet helemaal klaar met het revalideren, maar verwacht op tijd fit te zijn. We hebben even 2 weekjes vrij gekregen van waterpolo. Ik heb een weekje lekker uitgerust en ben nu aan het werk bij de noodopvang in Arnhem groep 3, omdat de zwembaden nog gesloten zijn. Komende week starten we weer met de training in Zeist."
Corinne en Joanne kijken weer hoopvol naar de toekomst. Op dit moment gaan ze er vanuit dat de Olympische Spelen komende zomer doorgaan. "Er zullen nog veel hobbels op ons pad komen door de onzekerheden rondom het coronavirus, maar daar hebben alle sporters mee te maken, in het ene land meer dan in het andere land. We hebben daar ook geen vat op, dus we concentreren ons op wat we wel kunnen: hard trainen!”
foto: Mark Gunnink